De verscheidenheid aan toepassingen neemt voortdurend en soms zelfs drastisch toe - versterkt door de trend dat bedrijfsapplicaties steeds meer naar webplatforms migreren en Web 2.0 het beheerders moeilijk maakt met een veelheid aan eenvoudige en vaak privé gebruikte toepassingen (webmail, instant messaging, sociale media zoals Twitter en Facebook, enz.). Dit creëert nieuwe uitdagingen voor de IT-beveiliging, aangezien veel van deze toepassingen nieuwe beveiligingskwetsbaarheden hebben die de traditionele verdedigingsmiddelen kunnen omzeilen. Bovendien worden IT-managers geconfronteerd met het probleem om de productiviteit van werknemers te handhaven ondanks dergelijke vaak tijdrovende toepassingen (chat, spelletjes, enz.) en de betrouwbaarheid van de infrastructuur te handhaven, ook al vereisen deze toepassingen vaak een zeer hoge bandbreedte (video/audio-downloads of streaming). In toenemende mate spelen ook nalevingsvoorschriften een rol, waardoor nog meer eisen aan de IT-afdelingen worden gesteld.

• Werkwijze: Applicatiecontrole biedt een hulpmiddel waarmee beheerders zich kunnen richten op individuele toepassingen - zelfs als deze niet-standaardpoorten gebruiken of toegestane protocollen als tunnels gebruiken. Als onderdeel van een meerlagige beveiligingsarchitectuur maakt toepassingscontrole een granulaire controle van het gedrag van toepassingen mogelijk, waardoor de bandbreedte, prestaties, stabiliteit en betrouwbaarheid alsmede de compliance van de IT-infrastructuur positief worden beïnvloed.
• Integratie als toegevoegde waarde: Het is belangrijk om applicatiecontrole niet te zien als een geïsoleerde component van IT-beveiliging, omdat dit leidt tot een reactieve benadering van de beveiligingsstrategie. Het is veeleer een nuttige aanvulling op, en idealiter een integratie met, bestaande verdedigingsmechanismen zoals firewall, VPN, antivirus, IPS en webfiltering. Bedrijven hebben steeds meer last van de veel te heterogene structuur - niet alleen in IT-beveiligingsomgevingen - die gebaseerd is op zogenaamde puntoplossingen, d.w.z. nicheoplossingen. Deze integreren slechts in beperkte mate of helemaal niet, zijn door hun diversiteit moeilijk te beheren en verhogen vaak ongemerkt de exploitatiekosten van een bedrijf aanzienlijk.